Louisville and Aaron Carter!

Właściwie, chcąc streścić cały mój sobotni dzień musiałabym napisać: łyżwy, Louisville, Aaron Carter i moja największa wada - posiadanie 2óch telefonów. No ale od początku.

W sobotę rano wraz z Natalii pojechałyśmy na konkurs łyżwiarski w którym brała udział moja podopieczna Helena. Poszło jej świetnie. Zaraz po jej pokazie pojechałyśmy do mnie. Zjadłyśmy chińczyka i ruszyłyśmy w drogę na koncert Aarona!! :) Droga trwała 2 godziny, ale pogoda była świetna i widoki cudowne. Od zawsze uważałam, że Kentucky to piękny stan. Teraz się tylko utwierdziłam w tym przekonaniu.

Gdy dojechałyśmy do Louisville, byłam w szoku, bo było tam pięknie. Ciesze się bardzo, że wybrałam własnie to miejsce na zobaczenie Aarona a nie Columbus :/ Pozwiedzałyśmy, porobiłyśmy zdjęcia i pojechałyśmy pod wskazany adres na bilecie.

Najwierniejsze fanki Aarona, były już pod drzwiami i czekały na wielkie otwarcie.Czekaliśmy na niego 2 godziny. Przed jego występem, był jakiś dziwny koleś. Aaron dał mega show i marzenie z dzieciństwa się spełniło :D Nie ważne, że trwało to 17 lat! Jak widać, jak się czegoś bardzo chce to się to dostaje :D

Znałam jego aż 2 piosenki. W zasadzie to znam 3, ale tej jednej nie zaśpiewał. No i jedna z tych dwóch to bardzo, bardzo stary hicior. Powiedział, że bardzo nas lubi, to nam zaśpiewa kawałek ze swojej pierwszej płyty. 

Przed 11 skończył się koncert. Postanowiłyśmy, że pojedziemy jeszcze na balety. W Cincin byłyśmy przed pierwszą. Zaparkowałam samochód na parkingu pod Myntem i zażartowałam do Natalii: "mamy 1,5h by znaleźć naszych przyszłych mężów!" Śmiech i poszłyśmy na balety. Pomino, że było późno musiałyśmy zapłacić $5 za wejście. Impreza nie należała do najlepszych. Nie było naszego ulubionego Jona wodzireja. DJ. jakiś był dziwny, puszczał dupną muzę i nie było naszych znajomych. O 2.15 spytałam Natalii czy idziemy, bo muza i impreza się nie kręciła. Pomimo, że zazwyczaj imprezy na spontanie są najlepsze ta nie była. Stwierdziłyśmy, że poczekamy jeszcze do końca. Spojrzałam na zegarek i po raz drugi zażartowałam: ok, daje mojemu przyszłemu mężowi jeszcze 15min". Oczywiście przez te 15 nic na tej imprezie ciekawego się nie wydarzyło. W końcu spytałam Natalii: "idziemy?" i stwierdziła, że możemy iść. Chciałam zrobić krok do przodu, ale wtedy zatrzymał mnie pewnien koleś. Spytał się jak mam na imię i standardowo skąd jestem. Zaczął bajera, że już wychodzili z kumplami, ale stwierdził że podejdzie i zanim wyjdzie powie mi "Hi". Chciał dać mi swój numer. Pomyślałam, że spoko, ja i tak swoich nie daje - bo nie ma sensu. Wyciągnęłam iphona, bo mój samsung leżal rozładowany w samochodzie. Na iphonie mam polską kartę. Nie korzystam z niego, jeśli chodzi o rozmowy. Służy mi głównie do odbierania SMS'ów z PL i do siedzenia na internecie. Wyciągnęłam tego iPhona i zaczęło się. Nie wiedziałam w jaki kurwa sposób wprowadzić jego numer, by go zapisać! Najlepsze, że już to wcześniej robiłam, ale ni chuja nie wiedziałam gdzie to było. W końcu zrezygnowana, dalam mu telefon i powiedziałam, żeby sam znalazł i wpisał mi numer. Nie jest zwolennikiem iPhonów, czyli też nie wiedział :P Podałam mu więc swój i kazałam, aby puścił mi strzałkę. Wpisał mój numer i patrzymy się na iPhona aż zadzwoni. Ale jak kurwa może zadzwonić skoro jest tam polski numer!!??? Musiałam wytłumaczyć, ze mój tel jest rozładowany w samochodzie itp. Spytał, czy będe miała jego numer jak włączę telefon, powiedziałam że tak! Bo tak mi się wydawało, ale nie! Powiedział, żebym się odezwała w niedziele i oo.. Włączam telefon a tam numeru nie ma... Pół niedzieli później sam napisał wiadomość. Mieliśmy się wczoraj spotkać, ale warunki atmosferyczne nam to uniemożliwiły. Oficjalnie przełożyliśmy spotkanie na czwartek i tyle w tym temacie. Później powiem wam więcej i wrzucę jego zdjęcie, bo jest co pokazywać :P