śmieci!!

Dziś sobota, więc tak jak to w PL bywało, zabrałam się za porządki. Zaczęłam robić generalny porządek w moich szufladach. Cieszę się, że mam już tyle swoich rzeczy. Duużo nie jest mi do niczego potrzebna i tylko niepotrzebnie wydaje pieniądze - ale jest moja. To powoduje, że jeszcze bardziej czuje się tutaj jak w domu.  Robiąc porządki zawsze znajdzie się coś, przy czym zatrzymasz się na chwilę. Wywoła to na Twojej twarzy uśmiech, ból serca, łzy. Tak, znalazłam różne rzeczy, które dostałam od przyjaciół przed wyjazdem. Rzeczy z moich pierwszych wycieczek w USA. Minęło już tyle czasu a ja mam wrażenie, że to było wczoraj... Kiedyś wam napomknęłam, że lubię pisac wiersze.... właśnie z tego powodu powstał ten post! Zawsze jak w moim życiu powstają jakieś silne emocje, powstaje też wiersz. Znalazłam więc jakiś tam stary wiersz napisany, dla Jona. Bardzo mi się podoba i wywołał u mnie uśmiech na twarzy, więc postanowiłam się z wami nim podzielić =)


"Cnadian"

JON to kawał ch**a,
Niech więc się buja!
Ja go nie potrzebuje,
Bo sama dobrze się czuję!
Ja jestem w USA a on z Kanady,
Więc spotkać się nie da rady!
Tak to pisał, teraz coś kręci,
Muszę wymazać, go z mej pamięci!
Był moim nauczycielem angielskiego,
ale spoko, znajdę lepszego!
Nawet nie pamiętam jak wyglądał,
I po co mi ten numer dał!
Bez tego byłoby dużo lżej,
Ale stało się, co ku**a zmienię - tej?!
Spotkać go, to był głupi przypadek,
Mógł nie wyłazić i w środku grzać swój zadek!
Od tamtej nocy wszystko się zmieniło,
Czytaj "spierdoliło"!
Zostawił w mej psychice takie ślady,
Że jadę do Kanady!
Chciałabym go odnaleźć w tym, wielkim świecie...
Ale to jest wiersz, tutaj HAPPY END'u nie znajdziecie!!

Teraz mogę ten wiersz też wyrzucić do kosza !! =)